Ulriken

ca. 640 meter over havet. Bergens høgste fjell. Der har eg vore idag. Om eg er stolt? Veldig. Eg er ikkje så glad i å utfordre kondisen min, men nokre gonger må det til. Eg, Janne og Astri vandra opp den bratte vegen og pusta og pesa. Det var koseleg, for det var ein kosetur og ikkje noko trimtur(då trur eg eg hadde halde meg heime...) Utsikta på Ulriken er ikkje noko og kimse av. Det var flott. Og med tre jenter med speilrefleks bler det alltid bilete og brife med(sjøl om eg g hadde klart å gløyme at eg ikkje har batteri på kameraet mitt og bar det opp og ned heilt forgjeves...)

Her er eg og Astri midt i det brattaste partiet på veg opp. Me er nokre tøffingar.

På toppen fann me snø! Og måtte sjølvklårt leike i han.

Og kva er vel ein fjelltur utan hoppebilete? Ikkje ein like kul som ein med - vil eg påstå.

Takk for turen Janne og Astri - de er nokre knuppar båe to!

Home is where the hugs are

Eg skal flytte!

Det er rart. Det er fint. Det er litt trist. Det er spanande. Det er kult.

Eg kjem til å sakne Villa Nordpolen. Dette gamle, søte, sjarmerande huset. Og bekken/elva/stryket som rann forbi og minna oss om korleis veret hadde vore i dagane før. Men det eg kjem til å sakne ennå meir er å bu med to fantastisk gode vener: Janne og Kristine. Dei er verkeleg flotte menneskje! Fulle av klemmar, gode ord, morosame oppspinn, oppmuntring og glede. Eg blir glad av å bu med dei. Eg er heldig: Ingen av dei forsvinn langt; båe er framleis i Bergen til hausten.

meg, Kristine og Janne.

Eg skal flytte inn med tre andre til det som for meg er midt i byen. Det tek berre 5 min. å gå til bystasjonen og 10 til sentrum. Eg er van med 20 og 30... Eg kjenner berre ei av dei eg skal bu med; Camilla. Camilla er tøff. Eg gler meg masse til å bu med Camilla. Dei to andre er vener av Camilla, så eg trur nok ikkje dei kan vere serleg farlige.

Camilla er snill.

Ståa

Det har vore påske.

Med egg, Jesus og familie.

Denne påsken har eg vore hjå Glenn-Thore fyrste delen og båe har vore hjå meg andre delen. Hjå Glenn-Thore lerte eg meg å skyte nazizomiar. Det var skummelt og eg "freakt out" ganske monge gonger. Slapp av - det er berre eit spel, eg blei ikkje skada i denne verda, berre i speleverda. 10. April var ein fin dag for meg. Eg og Glenn-Thore har vore saman i eit år. Dette måtte feirast og me åt på kinaresurant og vitja dei tre sverd i fjell! For dei av dykk som ikkje veit det, var det her Harald Hårfagre samla Noreg til eitt rike.

Glenn-Thore var ikkje heilt nøgd...

Men han lyste fort opp att.

Me blei innvitert på dagshyttetur av Ingunn med koking av gule egg(les: brune), grilling av pølser, tur og hyggelege menneskje. Herman hjarteknusaren var tilstades og sjarmerte oss alle i senk.

Ingunn.

Hjarteknusaren.

Heime i Bergen byrjer ting å gå sin vante gang. Eg har funne ut at det berre er ein månad(og ein dag) til min fyrste eksamen. Det var ikkje ein fin tanke. Eg har vore ute å slikka sol med Camilla. Me hadde smoothie frå fruktbar. Nam. Eg har grilla med mine flotte "sambuarar". Det var kanonkoseleg(og godt!). Eg har vor på danseforestilling og sett Carte Blanche. Det var kult. Dei er utruleg dyktige. Eg har fått vont i hovudet av å sove til tullete tider. Jaja. Konklusjonen må vere at eg har det bra, men er litt forvirra.